Wystawa w Galerii „Semafor” stanowi wypadkową pasji Autora do licznych wąskotorowych peregrynacji, jak również zamiłowania do utrwalania dziedzictwa kultury technicznej w fotograficznym kadrze. Wykonane w latach 2006–2024 fotografie stanowią swoistą kronikę licznych hobbystycznych podróży – sentymentalną wyprawę w czasy, gdy wąskotorówki w Polsce służyły nie tylko celom turystycznym. Dzięki subiektywnie wyselekcjonowanym z podróżnego archiwum obrazom wystawa stanowi autorskie spojrzenie na rozsiane po całym kraju koleje wąskotorowe. Ponadto, z uwagi na likwidację wielu linii, niektóre z zatrzymanych w kadrze scen nabrały już obecnie dokumentalnego charakteru. Fotografie prezentują nie tylko przeszłość, ale również współczesną rodzimą kolejową rzeczywistość, w tym infrastrukturę, tabor, personel oraz pasażerów. Podział zdjęć uwzględnia różne szerokości toru (600, 750, 785 i 1000 mm) i takież wąskotorówki oraz – w nawiązaniu do tytułu wystawy – zdeterminowane porami roku, różnorodne uwarunkowania pogodowe.

Galeria „Semafor” w Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie powstała w 2019 r. Dzięki specjalnie zaaranżowanej przestrzeni cyklicznie prezentowane są tu ekspozycje czasowe malarstwa, rzeźby i fotografii związanej z tematyką kolejową. Do tej pory w galerii zaprezentowane zostały cztery wystawy, tj. malarstwo Romana Pieńkowskiego, Marka Cieśli i Janusza Dziurawca oraz fotografie Igora Przybylskiego.

Tomasz Jankowski urodził się 29 lipca 1974 r. w Warszawie. Ukończył Liceum Księgarskie w Warszawie oraz uzyskał tytuł magistra historii na Wyższej Szkole Humanistycznej w Pułtusku (specjalizacja archeologiczna i nauczycielska). Od 1996 r. pracuje w Resorcie Statystyki w Zakładzie Wydawnictw Statystycznych w Warszawie. Od dziecka interesował się transportem szynowym, jednak z powodu wady wzroku nie mógł obrać kariery maszynisty kolejowego. Koleją wąskotorową jechał po raz pierwszy w wieku dziesięciu lat na Grójeckiej Kolei Dojazdowej, która stała się obok kolei sochaczewskiej jego ulubioną wąskotorówką. Pierwsze kontakty z tym rodzajem transportu publicznego, a także z publikacjami zmarłego w 2024 r. Bogdana Pokropińskiego sprawiły, iż tematyką wąskiego toru poważnie zainteresował się jeszcze w dzieciństwie. Zgłębianie historii wąskotorówek, a także tematyki transportu tramwajowego, stało się w późniejszym czasie jego dominującą pasją. Ponadto wśród zainteresowań własnych znalazła się architektura militarna, militaria oraz tematyka konfliktów zbrojnych. Aby uchwycić w kadrze dziedzictwo kultury technicznej realizował na terenie całego kraju liczne sesje fotograficzne, dokumentujące zabytki związane z wąskim torem i transportem tramwajowym, z których wybrane opublikowane zostały w wychodzących w Polsce branżowych periodykach, jak „Wąskie Tory”, „Stalowe Szlaki”, czy „Świat Kolei”. Wykorzystywane były również w wielu materiałach promocyjnych, tj. biletach, magnesach, pocztówkach czy kalendarzach. Jako współpracownik mediów branżowych opublikował ponad 100 artykułów poświęconych szeroko pojętej problematyce transportu szynowego. Ponadto jako wolontariusz uczestniczył w przywracaniu ruchu na kolejach: krośniewickiej, śmigielskiej, mławskiej, przeworskiej i piaseczyńskiej (grójeckiej). W 2019 r. był prelegentem w ramach organizowanego przez Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie oraz Stację Muzeum w Warszawie cyklu konferencji popularno-naukowych zwieńczonych publikacją pn. „Koleje polowe na ziemiach polskich w okresie I wojny światowej – funkcja, znaczenie i późniejsze wykorzystanie”. W latach 2001–2024 przejechał kolejami wąskotorowymi w Polsce, Czechach, Słowacji, Ukrainie, Niemczech, Szwajcarii, Holandii, Włoszech i na Węgrzech w sumie 27 173 km. Wyprawy te odbywały się po różnych szerokościach wąskiego toru, tj. 381, 480, 500, 550, 600, 630, 700, 750, 760, 785, 900, 950, 1000 oraz 1067 mm.